Monde­linge vraag aan de Europese Raad over het einde van de melkquota

Indiendatum: apr. 2015

Vraag met verzoek om mondeling antwoord
aan de Raad
Artikel 128 van het Reglement
Lidia Senra Rodríguez, Miguel Viegas, Ángela Vallina, Pablo Iglesias, Patrick Le Hyaric, Anja Hazekamp, João Ferreira, Marina Albiol Guzmán, Marisa Matias, Younous Omarjee, Neoklis Sylikiotis, Sabine Lösing, Paloma López Bermejo, Stefan Eck, Emmanouil Glezos, Sofia Sakorafa, Helmut Scholz, Fabio De Masi, Josu Juaristi Abaunz, Lola Sánchez Caldentey, Inês Cristina Zuber, Estefanía Torres Martínez, Miguel Urbán Crespo, Javier Couso Permuy, Luke Ming Flanagan, Kostas Chrysogonos, namens de GUE/NGL-Fractie

Per 1 april 2015 zijn de melkquota in de EU opgeheven. De Commissie heeft alle markt- en productieregulering afgeschaft, zonder daarbij rekening te houden met de signalen die wijzen op een naderende ramp. De "zachte landing" lag ten grondslag aan een zeer ernstige crisis in de zuivelsector in 2009, waardoor verdere maatregelen noodzakelijk werden. Als gevolg hiervan is in 2012 het "zuivelpakket" goedgekeurd – een pakket dat vandaag de dag niet in staat is het hoofd te bieden aan de crisis waarin de sector zich bevindt. In haar verslag over de zuivelmarkt van 13 juni 2014 sprak de Commissie zelf haar twijfels uit over de capaciteit van het regelgevingskader van de EU om te kunnen omgaan met de extreme marktvolatiliteit na het einde van de quotaregeling.

De toename van de productie in het seizoen 2014/2015 lag in november op 4,7 % en de situatie op de internationale markten was ingewikkeld omdat landen als de VS, Australië en Nieuw-Zeeland hun productie hadden opgevoerd met respectievelijk 2,4 %, 2,6 % en 4,1 %. De vraag vanuit China nam af en de export naar de Russische markt ligt momenteel stil als gevolg van het veto. Het aantal sproeitorens voor melkpoeder is snel toegenomen. De melkprijzen die de melkveehouders ontvangen nemen af met in iedere lidstaat een ander percentage, in sommige met meer dan 20 %. De Commissie blijft echter volhouden dat de wereldmarkt groeit en dat de Europese melkveehouders kunnen investeren en hun productie kunnen opvoeren. Het model dat uitgaat van deze privatisering van het zuivelbeleid door de Commissie zal leiden tot een EU waarin 15000 melkveebedrijven met 1000 koeien net zoveel produceren als nu, maar met veel grotere negatieve gevolgen in termen van banenverlies, milieuschade en impact in de zuidelijke landen.

Is de Raad voornemens het debat te beperken tot instrumenten die bedoeld zijn om de crisis aan te pakken of wil hij een echt inhoudelijke discussie aangaan die gericht is op de tenuitvoerlegging van daadwerkelijk beleid waarin gestreefd wordt naar het voorkomen van een crisis in de Europese zuivelsector? Is de Raad bereid het zuivelbeleid van de EU opnieuw toe te spitsen op de bevoorrading van de Europese markt, met maatregelen voor marktregulering waarbij vraag en aanbod op elkaar worden afgestemd, of maakt hij de sector volledig kwetsbaar, afhankelijk van het buitenland en onderworpen aan enorme prijsvolatiliteit?

Gaat de Raad beleidsmaatregelen treffen met het oog op een productie op basis van Europese weilanden en veevoeder, waarbij hij voorziet in de verruiming van het recht om te produceren, teneinde de melkproductie te behouden en te herstellen in vele gebieden die reeds zijn verlaten, met gevolgen voor de melkveehouders in alle landen?

Original text:

31 March 2015 marked the end of milk quotas in the EU. The Commission removed all market and production regulation without considering the signs that portend a disaster in the short term. The ‘soft landing’ gave rise to a very serious crisis in the dairy sector in 2009, which required further action. As a result, in 2012 the ‘milk package’ was approved – a package which today is incapable of addressing the crisis in which the sector is immersed. In its report on the dairy market of 13 June 2014, the Commission itself expressed doubts about the EU regulatory framework’s capacity for addressing the extreme market volatility following the end of the quota system.

In November, the increase in production in the 2014/2015 season was 4.7 %, and the international market situation was complicated because countries such as the United States, Australia and New Zealand had increased their production by 2.4 %, 2.6 % and 4.1 % respectively. China’s demand contracted and exports to the Russian market are currently paralysed as a result of the veto. Drying towers for milk powder have proliferated. Farm gate prices are declining, with the percentages differing in each state, some exceeding 20 %. However, the Commission continues to state that the world market is growing and that European farmers can invest and increase their production. The model that follows this privatisation of dairy policy by the Commission will lead us to an EU where 15000 farms with 1000 cows will produce the same amount as currently but the negative impacts in terms of job losses, environmental damage and the impact in the southern countries will be much higher.

Has the Council planned to focus the debate only on instruments intended to address the crisis or does it want to open a real in-depth discussion aimed at launching real policies which seek to prevent a crisis in the European dairy sector? Is the Council willing to refocus the EU dairy policy on the supply of the European market, with market regulation measures which adjust supply to demand, or is it going to leave the sector totally vulnerable, dependent on the outside and subject to huge price volatility?

Is the Council going to implement policies for a production based on European pasture and fodder and undertake to propagate the right to produce in order to maintain and recover milk production in many areas already abandoned and affecting farmers in all countries?