Bijdrage visse­rij­com­missie over de verslagen over de uitvoering van de meer­ja­ren­plannen - Gedach­te­wis­seling met de Commissie

Anja Hazekamp (PvdD):

Uiterlijk in 2020 zouden we de overbevissing stoppen en de oceanen beschermen. Dat staat niet alleen in Europese wetgeving: het staat ook in internationale verdragen, zoals vastgelegd in de Duurzame Ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties.

Maar ruim 4 jaar later, gaat de plundering van onze wateren nog steeds door. In het westelijke deel van de Middellandse Zee wordt 57% van alle vissoorten nog steeds overbevist. Jaarlijks sterven er bijna twee maal meer vissen dan de populaties duurzaam kunnen opvangen (1).

Ook in de Noordzee en in de Westelijke wateren van Europa gaat de overbevissing door. De Commissie probeert in haar rapport een positieve toon aan te slaan over enkele soorten waarmee het beter gaat. Maar ik vind het eerlijk gezegd schokkend om te zien dat voor tientallen vispopulaties de vangstmogelijkheden hoger worden vastgesteld dan de wetenschap adviseert. Jaar in jaar uit.

En dan de Oostzee: daar dreigen soorten als de haring, sprot en de kabeljauw uit te sterven. Doorvissen kan eigenlijk niet meer. Maar de Europese landen slaan wetenschappelijk advies keer op keer in de wind. En ze zetten daarmee het voortbestaan van deze soorten op het spel.

Het huidige Meerjarenplan voor de Oostzee blijkt niet sterk genoeg om de soorten te redden. En toch probeerde de Europese Commissie onlangs om dit Meerjarenplan nog verder te verzwakken. Terwijl vissoorten in de Oostzee in grote problemen verkeren, probeerde de Commissie om de, toch al kleine, veiligheidswaarborgen (de 5% regel) uit het plan te schrappen. Op de koop nemen dat soorten uitsterven, om nog een paar jaar door te kunnen vissen. Commissie, wat is dit voor waanzin?

Ik doe hier een dringend beroep op de Commissie om alle beschikbare veiligheidsmaatregelen in de Meerjarenplannen onmiddellijk te activeren voor de haring, de kabeljauw, blauwe en rode garnalen, de heek en voor alle andere soorten die momenteel in de problemen verkeren. En ja, als dat nodig is, betekent dat ook het inperken of zelfs het stoppen van visserij op deze soorten.

Doorgaan op de huidige weg is geen optie, want het is niet alleen desastreus voor de vissen, maar op termijn ook voor de vissers zelf. Want uiteindelijk als er geen vis meer over is, stopt de overbevissing vanzelf.